​ Rong Zwemmer Onderzoek naar geluk deugt niet, zegt filosoof Coen Simon. Het is bovendien gevaarlijk: ‘De geluksmaffia maakt het individu beheersbaar.’ Bijna 90% van de Nederlanders pretendeert gelukkig te zijn, toont nieuw onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. ...

Lees verder | 418 keer bekeken | reacties: 2 | 30 okt 2019 10:26

Martha Nussbaum Geboren 6 mei 1947 New York, VS Hoofdwerken The fragility of goodness (1986); Cultivating humanity (1997); Upheavals of thought (2001); Hiding from humanity(2004). "Zonder emoties is ons denken krachteloos." ...

Lees verder | 330 keer bekeken | reacties: 2 | 30 okt 2019 10:15

Elke ochtend om kwart over zeven stapte de man die in lengte niet boven de deurkruk uitkwam, de sigarenwinkel binnen.Kocht er een sigaar van het merk Flor de Copan en het ochtendblad, Hij liet de sigaar in het borstzakje van het op maat gemaakte colbert glijden,stak de krant onder de arm en hing de paraplu losjes over zijn pols.Hij nam bij het verlaten van de winkel zijn hoed bij wijze van groet af, knikte en zetten hem weer op. Eenmaal weer buiten liep hij richting de volgende sigarenwinkel die ongeveer een kilometer verder in dezelfde staat gevestigd was. Kort voor dat hij het Willem II reclamebord kon zien, haalde hij de dure sigaar uit zijn borstzakje tevoorschijn. ontdeed hem van de goudkleurige koker, rolde hem tussen duim en wijsvinger en hield hem onder zijn neus om de geur van een ver land op te snuiven.
Zo ging hij de sigarenwinkel binnen, klom op de stapel dagbladen die voor de toonbank op de grond lagen, Hij hield zijn sigaar in het eeuwige vlammetje tot er wat vuur uit kwam. Met zijn lippen maakte hij een kleine ronde opening ,stak het spitse eind er tussen. Sprong vervolgens van de stapel kranten, nam zijn hoed af en verliet de winkel.Zo ging het al jaren zonder dat iemand hem ooit had horen spreken, men wist niets van hem maar hij hoorde in het straatbeeld en het was goed.
Totdat er bij de schrijvende pers gestaakt werd.
Eindelijk vroeg iemand hem wie hij was en waarom hij juist hier zijn sigaar kwam aansteken. "Wie ik ben," vroeg hij verbaast. "Dat weet u toch? ik ben de kleine man die elke ochtend een stapel kranten nodig heeft om bij de eeuwige vlam zijn sigaar aan te kunnen steken."

Het is maandag, de dag begon te vroeg en ik vergat brood voor het ontbijt uit de vriezer te halen,
De koffie die uit het apparaat komt is te heet.
Het is maandag, zo'n maandag waarvan je morgens al vermoed dat het zo'n maandag zal worden en dat wordt het dan ook. Om de een of andere reden is het snoer van de telefoon oplader, los geschoten en de telefoon leeg.
Onder mijn Frans balkon staat een taxibus met draaiende motor twintig minuten stinkende dampen naar binnen te blazen.
Het is maandag de eerste maandag van de maand, zo'n maandag dus waarop je je om twaalf uur wezenloos schrikt omdat alle sirenes spontaan tegen de kerkklokken op boksen om te horen wie nu het hardst tekeer gaat.
Als ik dan eindelijk het ontdooide brood met kaas en mosterd heb belegd en wil gaan zitten , zie ik op mijn telefoon die nu wel goed aan de lader ligt dat ik vier voicemail berichten heb. Ik ken het nummer en besluit het voorlopig te negeren.Zoiets is gewoon niet handig, onherroepelijk vroeg of laat gaat je telefoon weer waar je ook bent, je kunt het niet blijven negeren. Het is maandagmiddag en ik denk dat dit het dan wel was voor deze dag maar dan voel ik een steentje in mijn schoen. ik probeer het met mijn teen een stukje op te schuiven zodat het niet zo drukt. ik sta met enorme zadelpijn in the middle of nowhere zo'n dertig kilometer van huis tussen de koeien, mijn telefoon gaat, die zit in mijn rugtas en net als ik eindelijk op neem hoor ik A nog net zeggen, "nou hoor, het hoeft al niet meer" Het is nog steeds maandagmiddag, het steentje prikt en mijn ogen ook een beetje . Echt zo'n dag waarvan je s'morgens al vermoed dat het zo'n dag wordt.

.
Voor mij op de bank licht Griet op de Beeck met haar naakte waarheid. Ik schenk een glas wijn in en druk op het ronde groene icoontje van Spotify, zoek de muziek die bij mijn stemming past en geef nog een tikje op het glas van mijn telefoon, waarna de eerste klanken van La pas du chat noir van Anouar Brahem klinken. Voor dat ik Griet vast pak dwalen mijn gedachten op de zachte muziek weg naar de afgelopen week waarin iemand mij wilde redden en iemand anders dacht dat ik gered wilde worden. De open onhandige maar zeer duidelijke manier van degene die dacht mijn prins op het witte paard te kunnen/ moeten zijn, was even pijnlijk als de boodschap tussen de regels door van de ander. De prins zag mij al op zijn paard zitten, zijn armen om me heen om niet meer los te laten, zo door de Dordogne vallei fietsend. De tussen de regels door was subtieler maar miste de uitwerking niet. Soms ben ik een naïef wicht dat als later de gebeurtenissen op een rijtje gezet worden, het misverstand ziet ontstaan.Dan wil je dat de aarde splijt en je voor even weg kunt zakken. Ik wil niet gered worden en niet redden. Griet op de Beeck lacht mij toe en ik neem haar in de hand, nip aan mijn glas en geniet van de goede wijn, De muziek doet de rest. Het leven is weer draagbaar nu deze regels zijn opgeschreven."Vele Hemels boven de zevende" ik sla het boek open en begin te lezen.